Forordning var i dansketida namnet på dei vanlege lovbod som eineveldekongen sende ut. "Forordningen av 1739" bestemte at alle barn på landet i Noreg skulle ha skuleundervisning. 

"Forordningen av 1809" danna grunnlag for den høgare skulen fram til 1869. 

Skulen skulle ikkje lenger berre være eit underbruk under kyrkja, men gje grunnlag for ei høgare utdanning som universitetet. Moderne språk og naturfag fekk større plass. Tidlegare hadde nesten alt arbeid gått til latin og gresk. 

Forordning i nyare tid er vedtak gjort av det offentlege. 

Under den 2. verdskrig var forordning den alminnelege nemning på vedtak utferdiga av tyskarane og deira hjelparar.