Magna Charta er latin og betyr "det store brev", som den engelske adelen tvang kong Juan Lackland ("Johan utan land") til å skrive under på 15. juni 1215. 

Dette "fridomsbrevet" (Magna Charta lebertatum) sikra adelen og presteskapet store rettar, og kongen vart avhengig av dei. Dokumentet er ein av grunnsteinane i den engelsk forfatning. 

Kongen kunne f.eks. ikkje skrive ut skattar utan eit samtykke frå adelen. Ingen "fri mann" skulle kunne haldast i fengsel utan lov og dom. Då borgarane på 1600-talet kom i kamp med kongemakta, viste dei til Magna Charta når dei gjorde krav på retten sin. Derfor kom "fridomsbrevet" til å spele ein stor rolle i engelsk historie og politikk. Etter kvart vart Magna Charta tolka som eit "fridomsbrev" for heile folket.