Dei var tre stykker i lag, og dei tok seg innover Matredalen og opp til garden Fosse. Der vart to av dei innhenta av tyskarane. Den tredje låg i ei ur i tre dagar, så kom han seg over fjella til Hope og inn i eit hus der midt på natta. Han snakka så vidt med kona, men då ho henta mannen sin vart han redd og stakk av utover til Solheim. På Solheim fekk han igjen kontakt med folk og dei gav han mat og han fekk kvile seg litt der. 

Frå Solheim gjekk turen vidare til Eikemo der brørne Magnus og Arne tok seg av han. Dei fylgde han opp på sætra, og bar opp mat til han i eit par veker, men så var han rømt. Den unge russaren dukka så opp på Asheim i Brekke. Bendik Asheim tok han inn i heimen, gav han mat og noko klede, og dei gøymde han bort ei heil veke. Han fekk ligge i ei uteløe og mat til han la dei ut på ein avtalt plass. 

Frå Asheim tok han seg så vidare innover til Oppedal, der Kåre Oppedal kom over han i naustet sitt. Der fekk han også kome inn i heimen og få mat, og han fekk meir klede og nye støvlar. 

Ut på kvelden og natta rodde dei fangen vidare innover til Massnes der Birgje Instefjord overtok. Dei tok godt imot han, vart stelt om på alle måtar. Massnes hadde ikkje vegsamband og garden låg nokså einsamt inne med fjorden, - men likevel, ettersøkninga frå dei tyske i Matre pågjekk framleis. Sætrar i Masfjorden og alle tenkjelege plassar vart granska, men den russiske fangen var borte. Til Massnes kom dei heldigvis ikkje på leiting, og russaren fekk vere der i heile fire månader. Det var vondt å leve med det presset å ha ein slik fange så lenge, og Birgje visste vel om at vart det kjent og han vart arrestert, så måtte han rekne med dødsdom. 

På Massnes lærte dei seg litt russisk og fangen lærte seg litt norsk, så på den måten gjekk det bra. Litt arbeid på garden og i skogen fekk fangen vere med på, - men det var slett ikkje enkelt, for der kom folk forbi frå gardane langs fjorden og ein kunne aldri vite. Familien Instefjord på Massnes gjekk stadig i spenning for kva utfall dette ville få, og etter fire månader vart dei enige med fangen om at dei skulle skysse han langt innover i Sognefjorden - og at han derfrå skulle prøve å ta seg over fjella inn til Sverige. Det hadde vore lettare å fått han utover til Solund og der frå vidare med ein av båtane som kom frå Shetland i illegalt oppdrag. Men fangen ville ikkje til England - berre austover til Sverige og heim til Russland. 

Birgje Instefjord gjorde så klar båten sin og så drog dei innover, rodde og segla, segla og rodde. På Slinde vart han sett i land, og sidan har ingen høyrt noko frå han. Instefjord prøvde mykje etter krigen å få greie på korleis det gjekk med denne unge russaren, men ingen visste noko om han, og ein høyrde aldri noko frå Russland, heimlandet hans heller. Det var ein avtale at han skulle skrive til familien Instefjord på Massnes. Seinare har det kome fram opplysninger om at kom seg heimatt til byen i Russland der han vaks opp. Om han framleis er i live veit ein ikkje endå, med det er arbeid i gong med å finne ut av det. 

Navnet til den russiske fangen var Ninkolsi Yvanovkytsj. Han var fødd i 1922 og var 21 år mens han budde på Massnes. Hadde vore førar av stridsvogn på Austfronten, men når stridsvogna vart ramma svimte han av. Då han vakna til igjen var han bak fiendens linjer, og vart deira fange. Som fange vart han send til Norge - til Matre i Masfjorden. 

Dei to andre som vart teken til fange på Fossen mista livet seinare . og ligg gravlagd på Solheim kyrkjegard i Masfjorden.